Телеберүү көптөгөн артефакттарга болгон кызыгууну арттырат

Ковид-19 пандемиясына карабастан, Сычуань провинциясынын Гуанган шаарындагы Сансиндуй музейине зыяратчылардын саны өсүүдө.

Бул жердин жаш кабылдамачысы Луо Шанга таң эрте келгендер эмне үчүн аларды тегеректеп көрсөтүү үчүн күзөтчү таба алышпайт деп көп сурашат.

Музейде гиддер иштейт, бирок алар күтүлбөгөн жерден келген коноктордун агымына туруштук бере алышкан жок, деди Луо.

Ишемби күнү музейге 9000ден ашык адам келди, бул кадимки дем алыш күндөрүнөн төрт эсе көп.Билет сатуу 510 000 юаньга (77 830 доллар) жетти, бул 1997-жылы ачылгандан берки күнүмдүк экинчи эң жогорку көрсөткүч.

Зыяратчылардын көбөйүшүнө Сансиндуи урандыларындагы жаңы ачылган алты курмандык чалынуучу чуңкурдан казылган калдыктарды түз эфирде көрсөтүү түрткү болду.Берүү 20-марттан баштап үч күн бою Кытайдын борбордук телеканалында көрсөтүлдү.

Бул жерде 3200-4000 жылдык чуңкурлардан алтын маскалар, коло буюмдар, пилдин сөөгү, нефрит жана текстиль сыяктуу 500дөн ашык экспонат табылды.

Бул уктуруу зыяратчылардын музейде көргөзмөгө коюлган жеринен мурда табылган көптөгөн экспонаттарга кызыгуусун арттырды.

Сычуандын борбору Чэнду шаарынан 40 чакырым түндүктө жайгашкан бул жер 12 чарчы километрди ээлейт жана анда байыркы шаардын урандылары, курмандык чалынуучу чуңкурлар, турак жай кварталдары жана мүрзөлөр бар.

Окумуштуулар бул жер 2800 жана 4800 жыл мурун түзүлгөн деп эсептешет жана археологиялык ачылыштар ал байыркы убакта абдан өнүккөн жана гүлдөгөн маданий борбор болгонун көрсөтүп турат.

1980-жылдары бул жердеги казуу иштерине катышкан Ченду шаарындагы алдыңкы археолог Чен Сяодон анын кокустан табылганын айтып, ал "кайдан эле пайда болуп жаткандай сезилгенин" кошумчалады.

1929-жылы Гуанган айылынын тургуну Ян Даочэн үйүнүн капталындагы канализациялык арыкты оңдоп жатып нефрит жана таш буюмдарга толгон чуңкурду ачкан.

Артефакттар тез арада антиквариат сатуучулардын арасында "Гуангандын нефрит буюмдары" деп аталып калган.Нефриттин популярдуулугу өз кезегинде археологдордун көңүлүн бурду, дейт Чен.

1933-жылы Америка Кошмо Штаттарынан келген жана Чэнду шаарындагы Батыш Кытай Биримдиги университетинин музейинин куратору болгон Дэвид Крокетт Грэм башында турган археологиялык топ биринчи расмий казуу иштерин жүргүзүү үчүн бул жерге жөнөгөн.

1930-жылдардан баштап бул жерде көптөгөн археологдор казуу иштерин жүргүзүшкөн, бирок алардын баары майнапсыз болгон, анткени олуттуу ачылыштар жасалган эмес.

Бул жылыш 1980-жылдары болгон.Чоң сарайлардын калдыктары жана шаардын чыгыш, батыш жана түштүк дубалдарынын бөлүктөрү 1984-жылы бул жерден табылган, андан кийин эки жылдан кийин эки чоң курмандык чалынуучу чуңкур табылган.

Табылган табылгалар бул жерде Шу падышалыгынын саясий, экономикалык жана маданий борбору болгон байыркы шаардын урандылары бар экенин тастыктады.Байыркы убакта Сычуань Шу деген ат менен белгилүү болгон.

Ынандырарлык далил

Бул жер 20-кылымда Кытайда жасалган эң маанилүү археологиялык ачылыштардын бири катары каралат.

Чен казуу иштери жүргүзүлө электе Сычуандын 3000 жылдык тарыхы бар деп ойлогондорун айтты.Бул иштин аркасында азыр цивилизация Сычуаньга 5000 жыл мурун келген деген ишеним бар.

Сычуань провинциясынын Коомдук илимдер академиясынын тарыхчысы Дуан Юйдун айтымында, Янцзы дарыясынын жогорку агымында жайгашкан Сансиндуй жери да Кытай цивилизациясынын келип чыгышы ар түрдүү экенин ынандырарлык далилдеп турат, анткени ал Хуанхэ дарыясы деген теорияларды жокко чыгарат. жалгыз башаты болгон.

Тынч Язи дарыясынын жээгинде жайгашкан Сансиндуи музейи дүйнөнүн ар кайсы бурчунан келген конокторду өзүнө тартат, аларды чоң коло маскалар жана коло адамдын баштары тосуп алышат.

Эң гротесктик жана таң калтырган масканын туурасы 138 сантиметр жана бийиктиги 66 см, көздөрү чыгып турат.

Көздөр кыйшайган жана өтө апыртмалуу түрдө 16 см чыгып турган эки цилиндр түрүндөгү көз алмасын жайгаштыруу үчүн жетиштүү узун.Эки кулак толугу менен сунулган жана учтары учтуу желдеткичтерге окшош.

Сүрөт Шу элинин ата-бабасы Кан Конгдун сүрөтү экенин тактоо аракеттери көрүлүүдө.

Кытай адабиятындагы жазуу жүзүндөгү маалыматтарга караганда, Шу падышалыгынын тушунда бир катар династиялык соттор көтөрүлүп, кулаган, анын ичинде Кан Конг, Бо Гуан жана Кай Мин кландарынын этникалык лидерлери негиздеген.

Кан Конг уруусу Шу падышалыгында эң байыркы сот болгон.Бир кытайлык жылнаама боюнча: «Анын падышасынын көзү чыгып турган жана ал падышалыктын тарыхында биринчи жарыяланган падыша болгон».

Изилдөөчүлөрдүн пикири боюнча, беткаптагыдай таң калыштуу көрүнүш шулуктарга көрүнүктүү позицияны ээлеген адамды көрсөтмөк.

Сансиндуи музейиндеги көп сандаган коло айкелдердин арасында колдорун түйүп, балтыр кийген жылаңаяк адамдын таасирдүү айкели бар.Фигуранын бийиктиги 180 см, ал эми Шу падышалыгынын бир падышасы деп болжолдонгон айкелдин бийиктиги түбүн кошкондо дээрлик 261 см.

3100 жылдан ашкан айкел күн мотиви менен таажы кийгизилген жана ажыдаардын оюму менен кооздолгон жана чектүү лента менен капталган, кыска жеңдүү, үч кабаттуу коло “кийимден” турат.

Пекиндеги Цинхуа университетинин искусство жана дизайн боюнча маркум профессору, ар кайсы династиялардагы кытай кийимдерин изилдөөчү болгон Хуан Ненгфу кийимди Кытайдагы эң эски ажыдаардын кийими деп эсептеген.Ал ошондой эле оюмда атактуу Шу саймалары бар деп ойлогон.

Тайванда жашаган кытайлык кийим тарыхчысы Ван Юциндин айтымында, кийим Шу саймалары Цин династиясынын орто ченинде (1644-1911) пайда болгон деген салттуу көз карашты өзгөрткөн.Анын ордуна Шан династиясынан (болжол менен б.з.ч. 16-кылым-11-кылым) келгендигин көрсөтөт.

Пекиндеги кийим тигүү фирмасы балтыр кийген жылаңаяк адамдын эстелигине ылайыктуу жибек халат чыгарды.

Чэнду Шу брока жана сайма музейинде көргөзмөгө коюлган чапанын бүтүшүнө арналган салтанат 2007-жылы Кытайдын баш калаасында Элдик Чоң залда өткөн.

Сансиндуи музейинде көргөзмөгө коюлган алтын буюмдар, анын ичинде камыш, беткаптар жана жолборс менен балык формасындагы алтын жалбырактардын жасалгалары сапаты жана көп түрдүүлүгү менен белгилүү.

Буюмдарды жасоодо алтынды кайра иштетүү ыкмаларын талап кылган гениалдуу жана эң сонун чеберчилик, мисалы, согуу, калыптоо, ширетүү жана кесүү, Кытайдын алгачкы тарыхындагы алтынды эритүү жана кайра иштетүү технологиясынын эң жогорку деңгээлин көрсөткөн буюмдарды жасоого киришти.

Жыгач өзөк

Музейдеги экспонаттар алтын жана жез эритмесинен жасалган, алардын курамынын 85 пайызын алтын түзөт.

Узундугу 143 см, диаметри 2,3 см, салмагы болжол менен 463 граммды түзгөн камыш жыгач өзөктөн турат, анын тегереги алтын жалбырак менен оролгон.Жыгач чирип, калдыктары гана калды, бирок алтын жалбырак бүтүн бойдон калды.

Дизайн эки профилди камтыйт, ар бир сыйкырчынын башы беш чекиттүү таажы бар, үч бурчтуу сөйкө тагынган жана спорттук кенен жылмаюулар.Ошондой эле ар бири арка-арты менен бир жуп канаттуулар менен балыктарды камтыган декоративдик үлгүлөрдүн окшош топтору бар.Жебе куштардын мойнуна жана балыктын башына түшөт.

Көпчүлүк изилдөөчүлөрдүн ою боюнча, таяк байыркы Шу падышасынын регалиясынын маанилүү буюму болгон, бул анын саясий бийлигин жана теократиянын бийлиги астындагы кудайлык күчүн символдоштурган.

Египетте, Вавилондо, Грецияда жана батыш Азиядагы байыркы маданияттардын арасында таяк эң жогорку мамлекеттик бийликтин символу катары эсептелген.

Кээ бир окумуштуулар Сансиндуй жериндеги алтын камыш түндүк-чыгыш же батыш Азиядан келип чыккан жана эки цивилизациянын ортосундагы маданий алмашуунун натыйжасында пайда болгон деп божомолдошот.

Ал 1986-жылы Сычуань провинциясынын археологиялык тобу аймакты казып жаткан жергиликтүү кирпич заводун токтотуу үчүн чара көргөндөн кийин табылган.

Ал жердеги казуу тобун жетектеген археолог Чен, камыш табылгандан кийин аны алтындан жасалган деп ойлогондугун, бирок кимдир бирөө аны менен чечүүгө аракет кылса, жез экенин айтканын айтты.

Команданын суроосуна жооп кылып, Гуанган уездинин өкмөтү таяк табылган жерди кайтарууга 36 аскер жөнөткөн.

Сансиндуи музейине коюлган экспонаттардын начар абалы жана аларды көмүү шарттары алардын атайылап өрттөлгөнүн же жок кылынгандыгын көрсөтүп турат.Чоң өрт буюмдардын күйүп кетишине, жарылуусуна, бузулушуна, ыйлаакчаларына же ал тургай толугу менен эрип кетишине алып келген окшойт.

Окумуштуулардын айтымында, байыркы Кытайда курмандыктарды өрттөө көнүмүш адат болгон.

1986-жылы эки чоң курмандык чалынуучу чуңкур табылган жер Сансиндуй музейинен 2,8 чакырым батыш тарапта жайгашкан.Чен музейдеги негизги экспонаттардын көбү эки чуңкурдан чыкканын айтты.

Нин Гуоксиа окуяга салым кошкон.

huangzhiling@chinadaily.com.cn